Cizgi
hayatımdaki her enkazın sonrasını seyrettim bir an'ı bile kaçırmadan,
kahramanlarının isimleri ezberimde
ve büyüyünce asla başka bir elde gerçekleşmeyeceğini anladığım
taa o çocukluktan kalmış düzen sevgisiyle...
O gözlerle öncesinide seyrettim ben,
bikaç parça eşyamı
hızlı hızlı katlayan
annemin ellerini seyreder gibi..
daha önce kullanabileceğim aklıma gelmemişti
şimdi bütün kahramanlarını karalayıp enkazını kaldıran
ellerimi
Yorumlar
yüreğin dostu değil midir eller?