Uzun zaman oldu bloğumu açmayalı. Her aklıma geldiğinde yazacak neyim var ki diye sordum kendime. Hiç bir şey. Garip bir kaç yıl geçirdim. Büyüdüm, büyürken yorulup durdum, sığındım, ağladım, gücendim, güçlendim, sevindim, kırıldım, paramparça oldum dağıldım, toparlandım, kayboldum başka insanların kuytularında. İki cümleyi yan yana getiremedim bazen , bazen ise ne kadar bağırırsam bağırayım yetmiyordu sesim,ruhum bedenim. Ben de sustum. Yarınlar bıraktım arkamda, ayağa kaldırdım tutup elinden , sövdüm ama vazgeçmedim. Hayat gibi filmler gördüm,gözlerimi açtım ve koca bir yokluğun dizlerine kapandım. Şimdi tekrar çözülsün istiyorum dilim. İçimi dolduran onca şeyi anlatayım istiyorum. Hayatımda hiç o cesaretini kendimde bulamadığım kitabı yazayım istiyorum. Buradan , yazılarımı büyütüp tekrar nefes aldığım yerden paylaşıp, parça parça, sindire sindire biriktirdiğim anılardan kurtulayım istedim... İnsan susarsa ölmez mi ?
çek çıkar herhangi birinin sadece dokunmak için uyguladığı kuvvetle birazdaha içine saplanan, bazen parlak taşlarla süslenmiş bazen başka bir vurgunun kan lekelerini taşıyan hançeri vucudundan.. çek çıkar ve kaldır başını, biraz daha dik dursun vucudun, kirli kanı akıt.. yaralnmış bedenine kendi eksiklerini, pisliklerini saklayan insanların gölgesinden uzaklaş doğrul onlar ne istediklerini bildikleri için ordalar senin gölgen sana yetecektir,
Yorumlar