İstanbul

yokuş aşağı frenleri patlak bir bisiklet kadar kontrolsüz sana geldim ilkez,bir çocuk kadar savunmasız,adı aşk koyulacak bir sevgiyle..belki ben bukadar yüklenmeseydim sevdayı,tek başıma bırakılmasaydım,sen hafifletmeyecektin ağırlığımı,gece olmasaydı o gün,sahil boylu boyunca sakin ve fenerin loş ışıkları parlamasaydı kız kulesinin tepesinden,

İlk şiirimide sana yazmayacaktım ben bundan bilmem kaç yıl önce,kaçtığım ilk kadından saklanırken tek başıma ,bana tek başıma olmadığımı hissettirdiğinde vazgeçilmezimde olmayacaktın..


En melankoli gecelerin sessiz kahramanı,herşeyi hakeden halim,en güzel yanım,herhangi bir organımsın..Sen benim gücüm,sen benim aynamsın...